цвіка́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Рабочы, які займаецца вырабам цвікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цвіка́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цвіка́р цвікары́
Р. цвікара́ цвікаро́ў
Д. цвікару́ цвікара́м
В. цвікара́ цвікаро́ў
Т. цвікаро́м цвікара́мі
М. цвікару́ цвікара́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цвіка́р, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца вырабам цвікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гвозда́рь цвіка́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гвозди́льщик цвіка́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)