цві́кавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
цві́кавы |
цві́кавая |
цві́кавае |
цві́кавыя |
| Р. |
цві́кавага |
цві́кавай
цві́кавае |
цві́кавага |
цві́кавых |
| Д. |
цві́каваму |
цві́кавай |
цві́каваму |
цві́кавым |
| В. |
цві́кавы (неадуш.)
цві́кавага (адуш.) |
цві́кавую |
цві́кавае |
цві́кавыя (неадуш.)
цві́кавых (адуш.) |
| Т. |
цві́кавым |
цві́кавай
цві́каваю |
цві́кавым |
цві́кавымі |
| М. |
цві́кавым |
цві́кавай |
цві́кавым |
цві́кавых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
на́крыўка, ‑і, ДМ ‑рыўцы; Р мн. ‑рывак; ж.
Тое, чым накрыта зверху што‑н. Накрыўка каструлі. Накрыўка люка. □ Трошкі ўзбоч ад фабрыкі мясціўся старэнькі цвікавы завод. Яго можна было адрозніць па жалезнай з накрыўкай трубе. Сабаленка. Вогнішча абстаўлена чыгункамі, варэйкамі і кацялкамі, у якіх булькоча і, прыўзнімаючы накрыўкі, пускае пару страва. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)