цаху́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цаху́рка цаху́ркі
Р. цаху́ркі цаху́рак
Д. цаху́рцы цаху́ркам
В. цаху́рку цаху́рак
Т. цаху́ркай
цаху́ркаю		 цаху́ркамі
М. цаху́рцы цаху́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цаху́рка ж. цаху́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цаху́рка цаху́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цаху́рка,

гл. цахуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цаху́ры, ‑аў; адз. цахур, ‑а, м.; цахурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. цахуркі, ‑рак; ж.

Народ, які жыве ў гарах Паўднёвага Дагестана і Паўночнага Азербайджана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)