цаху́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цаху́р цаху́ры
Р. цаху́ра цаху́раў
Д. цаху́ру цаху́рам
В. цаху́ра цаху́раў
Т. цаху́рам цаху́рамі
М. цаху́ру цаху́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цаху́р м. цаху́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цаху́р цаху́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цаху́р,

гл. цахуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цаху́ры, ‑аў; адз. цахур, ‑а, м.; цахурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. цахуркі, ‑рак; ж.

Народ, які жыве ў гарах Паўднёвага Дагестана і Паўночнага Азербайджана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)