царэ́віч, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сын цара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

царэ́віч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. царэ́віч царэ́вічы
Р. царэ́віча царэ́вічаў
Д. царэ́вічу царэ́вічам
В. царэ́віча царэ́вічаў
Т. царэ́вічам царэ́вічамі
М. царэ́вічу царэ́вічах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

царэ́віч м. царе́вич

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

царэ́віч, ‑а, м.

Сын цара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

царе́вич царэ́віч, -ча м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)