цалко́м, прысл.

Цэлым кавалкам, не жуючы.

Ц. глытаць бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цалко́м

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
цалко́м - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цалко́м нареч. целико́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цалко́м, прысл.

Цэлым кавалкам, не жуючы. Кускі смачныя цалком Пан глытае век-вяком. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цало́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цало́к цалкі́
Р. цалка́ цалко́ў
Д. цалку́ цалка́м
В. цалка́ цалко́ў
Т. цалко́м цалка́мі
М. цалку́ цалка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)