цаге́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Рабочы, які працуе на цагельні.

|| ж. цаге́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цаге́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цаге́льнік цаге́льнікі
Р. цаге́льніка цаге́льнікаў
Д. цаге́льніку цаге́льнікам
В. цаге́льніка цаге́льнікаў
Т. цаге́льнікам цаге́льнікамі
М. цаге́льніку цаге́льніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цаге́льнік, ‑а, м.

Рабочы, які працуе на цагельні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цаге́льніца, ‑а, ж.

Жан. да цагельнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кирпи́чник спец. цаге́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)