хітру́шчы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хітру́шчы |
хітру́шчая |
хітру́шчае |
хітру́шчыя |
| Р. |
хітру́шчага |
хітру́шчай
хітру́шчае |
хітру́шчага |
хітру́шчых |
| Д. |
хітру́шчаму |
хітру́шчай |
хітру́шчаму |
хітру́шчым |
| В. |
хітру́шчы (неадуш.)
хітру́шчага (адуш.) |
хітру́шчую |
хітру́шчае |
хітру́шчыя (неадуш.)
хітру́шчых (адуш.) |
| Т. |
хітру́шчым |
хітру́шчай
хітру́шчаю |
хітру́шчым |
хітру́шчымі |
| М. |
хітру́шчым |
хітру́шчай |
хітру́шчым |
хітру́шчых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хітру́шчы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і хітрэнны. Ён [брат], хітрушчы і вынаходлівы, прыдумаў версію, паводле якой на Васіля напалі партызаны, і, маўляў, таму давялося самому выратоўвацца — уцякаць. Кавалёў. Ахметка ссунуў на патыліцу цюбецейку і зірнуў на Люсю і Валю хітрушчымі вачыма. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)