хітру́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хітру́ха хітру́хі
Р. хітру́хі хітру́х
Д. хітру́се хітру́хам
В. хітру́ху хітру́х
Т. хітру́хай
хітру́хаю		 хітру́хамі
М. хітру́се хітру́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хітру́ха ж. плуто́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хітру́ха, ‑і, ДМ ‑русе, ж.

Хітрая жанчына, махлярка. І гэтая прыгажуня з першага ж дня пачала неяк занадта шчыра завіхацца каля ўрача. Хітруха. Шамякін. [Касперскі:] Хітруха! Не так лёгка мяне, старога, правесці. Бачу, што да чаго. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хітру́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Хітры чалавек; махляр, падманшчык.

|| ж. хітру́ха, -і, ДМ -ру́се, мн. -і, -ру́х.

|| прым. хітру́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Муця́нка ’падманшчыца, хітруха, жартаўніца’ (ТС), драг. мутю́нка ’тс’. Да муці́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плуто́вка

1. (мошенница) махля́рка, -кі ж.; круце́лька, -кі ж.; (обманщица) ашука́нка, -кі ж.; шахра́йка, -кі ж.;

2. (лукавая) хітру́ха, -хі ж.; шальмо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)