хірама́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца хірамантыяй.

|| ж. хірама́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хірама́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хірама́нт хірама́нты
Р. хірама́нта хірама́нтаў
Д. хірама́нту хірама́нтам
В. хірама́нта хірама́нтаў
Т. хірама́нтам хірама́нтамі
М. хірама́нце хірама́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хірама́нт м. хирома́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хірама́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто займаецца хірамантыяй. Хірамант на кіеўскім вакзале Мне прарочыў чорную журбу. Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хирома́нт хірама́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хіро́лаг

‘хірамант’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хіро́лаг хіро́лагі
Р. хіро́лага хіро́лагаў
Д. хіро́лагу хіро́лагам
В. хіро́лага хіро́лагаў
Т. хіро́лагам хіро́лагамі
М. хіро́лагу хіро́лагах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хірама́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да хірамант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)