хі́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хі́нны хі́нная хі́ннае хі́нныя
Р. хі́ннага хі́ннай
хі́ннае		 хі́ннага хі́нных
Д. хі́ннаму хі́ннай хі́ннаму хі́нным
В. хі́нны (неадуш.)
хі́ннага (адуш.)		 хі́нную хі́ннае хі́нныя (неадуш.)
хі́нных (адуш.)
Т. хі́нным хі́ннай
хі́ннаю		 хі́нным хі́ннымі
М. хі́нным хі́ннай хі́нным хі́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хі́нны хи́нный;

○ ~нае дрэ́ва — хи́нное де́рево

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хі́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да хіны, уласцівы ёй. Хінны смак. Хінны пах. // Які ўтрымлівае хіну, хінін (пра дрэва). Хіннае дрэва.

2. Прыгатаваны з хіны, з хінай. Хінная вада. Хінныя парашкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хі́на, -ы, ж.

Тое, што і хінін.

|| прым. хі́нны, -ая, -ае.

Х. парашок.

Хіннае дрэва (дрэва, кара якога ўтрымлівае хінін).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хи́нный хі́нны;

хи́нное де́рево бот. хі́ннае дрэ́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)