хі́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хі́нны хі́нная хі́ннае хі́нныя
Р. хі́ннага хі́ннай
хі́ннае
хі́ннага хі́нных
Д. хі́ннаму хі́ннай хі́ннаму хі́нным
В. хі́нны (неадуш.)
хі́ннага (адуш.)
хі́нную хі́ннае хі́нныя (неадуш.)
хі́нных (адуш.)
Т. хі́нным хі́ннай
хі́ннаю
хі́нным хі́ннымі
М. хі́нным хі́ннай хі́нным хі́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хі́на, -ы, ж.

Тое, што і хінін.

|| прым. хі́нны, -ая, -ае.

Х. парашок.

Хіннае дрэва (дрэва, кара якога ўтрымлівае хінін).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хи́нный хі́нны;

хи́нное де́рево бот. хі́ннае дрэ́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хі́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да хіны, уласцівы ёй. Хінны смак. Хінны пах. // Які ўтрымлівае хіну, хінін (пра дрэва). Хіннае дрэва.

2. Прыгатаваны з хіны, з хінай. Хінная вада. Хінныя парашкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марэ́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да марэны ​2. // Атрыманы з карэнняў марэны. Марэнавая фарба.

2. Ярка-чырвоны, колеру марэны. Марэнавы колер.

3. у знач. наз. марэ́навыя, ‑ых. Назва сямейства пакрытанасенных раслін, да якога адносяцца марэна, хіннае дрэва, кафейнае дрэва і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэ́ва ср.

1. (растение) де́рево;

2. мн. нет (материал) де́рево;

радасло́ўнае д. — родосло́вное де́рево;

гваздзіко́вае д. — гвозди́чное де́рево;

камфо́рнае д. — ка́мфорное де́рево;

чо́рнае д. — чёрное де́рево;

хле́бнае д. — хле́бное де́рево;

хі́ннае д. — хи́нное де́рево;

чырво́нае д. — кра́сное де́рево;

кафе́йнае д. — кофе́йное де́рево;

ко́ркавае д. — про́бковое де́рево;

ражко́вае д. — рожко́вое де́рево;

ту́тавае д. — ту́товое де́рево;

жале́знае д. — желе́зное де́рево;

за ~вамі не ба́чыць ле́супогов. за дере́вьями не ви́деть ле́са

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)