хіна́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. хіна́ю хіна́ем
2-я ас. хіна́еш хіна́еце
3-я ас. хіна́е хіна́юць
Прошлы час
м. хіна́ў хіна́лі
ж. хіна́ла
н. хіна́ла
Загадны лад
2-я ас. хіна́й хіна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час хіна́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ахіна́ць (БРС, Нас., Яруш., Гарэц., Бяльк., Сцяшк.). Разам з польск. ochynąć ’накінуць, апрануць у што-небудзь’, ад хінаць, хінуць (chynąć) ’згібаць, сагнуць’, развіццё семантыкі як у ахіляць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)