Verbum

цітрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак.

У хіміі: правесці (праводзіць) цітраванне.

хі́мік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст у галіне хіміі, а таксама работнік хімічнай прамысловасці.

за́кіс, -у, м. (спец.).

У хіміі: ніжэйшая ступень акіслення элемента.

З. медзі.

|| прым. за́кісны, -ая, -ае.

пе́ракіс, -у, м.

У хіміі — вышэйшая ступень акіслення элемента.

П. вадароду.

|| прым. пе́ракісны, -ая, -ае.

Перакісныя злучэнні.

электрахі́мія, -і, ж.

Раздзел фізічнай хіміі, які вывучае сувязь электрычных і хімічных працэсаў.

|| прым. электрахімі́чны, -ая, -ае.

хімі́чны, -ая, -ае.

1. гл. хімія.

2. Які мае адносіны да з’яў, што вывучаюцца хіміяй.

Хімічная рэакцыя.

Хімічныя элементы.

3. Звязаны з прымяненнем метадаў хіміі ў вытворчасці, у розных галінах гаспадаркі.

Хімічная апрацоўка глебы.

Хімічныя ўгнаенні.

4. Звязаны з прымяненнем прадуктаў хіміі ў ваенных мэтах.

Хімічная зброя.

○

Хімічны карандаш — карандаш з асобым графітам, які пры змочванні піша як чарніла.

во́кіс, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

У хіміі: злучэнне элементаў сярэдняй ступені акіслення з кіслародам.

В. вугляроду (чадны газ).

|| прым. во́кісны, -ая, -ае.

цітрава́нне, -я, н.

У хіміі: выяўленне колькасці рэчыва, якое змяшчаецца ў якім-н. растворы, шляхам параўнання яго рэакцый з рэакцыямі раствору, канцэнтрацыя якога вядома.

алхі́мія, -і, ж.

Пошукі спосабаў ператварэння простых металаў у каштоўныя пры дапамозе так званага філасофскага каменя ў данавуковы перыяд развіцця хіміі.

|| прым. алхімі́чны, -ая, -ае.