хімі́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
хімі́чка |
хімі́чкі |
| Р. |
хімі́чкі |
хімі́чак |
| Д. |
хімі́чцы |
хімі́чкам |
| В. |
хімі́чку |
хімі́чак |
| Т. |
хімі́чкай
хімі́чкаю |
хімі́чкамі |
| М. |
хімі́чцы |
хімі́чках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хімі́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Разм. Жан. да хімік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хими́чка разг. хімі́чка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)