хіжа́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
хіжа́к |
хіжакі́ |
| Р. |
хіжака́ |
хіжако́ў |
| Д. |
хіжаку́ |
хіжака́м |
| В. |
хіжака́ |
хіжако́ў |
| Т. |
хіжако́м |
хіжака́мі |
| М. |
хіжаку́ |
хіжака́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хіжа́к, -ка́ м., разг. хи́щник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хіжа́к, ‑а, м.
Разм. Драпежнік. І ўсюды з клёкатам злавесным У небе кружаць хіжакі. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
драпежнік, крыважэрац; хіжак (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)