хіві́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
хіві́нка |
хіві́нкі |
| Р. |
хіві́нкі |
хіві́нак |
| Д. |
хіві́нцы |
хіві́нкам |
| В. |
хіві́нку |
хіві́нак |
| Т. |
хіві́нкай
хіві́нкаю |
хіві́нкамі |
| М. |
хіві́нцы |
хіві́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хіві́нцы, ‑аў; адз. хівінец, ‑нца, м. хівінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. хівінкі, ‑нак; ж.
Назва жыхароў Хівінскага ханства, якое існавала да 1920 г.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)