хі́бны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хі́бны хі́бная хі́бнае хі́бныя
Р. хі́бнага хі́бнай
хі́бнае		 хі́бнага хі́бных
Д. хі́бнаму хі́бнай хі́бнаму хі́бным
В. хі́бны (неадуш.)
хі́бнага (адуш.)		 хі́бную хі́бнае хі́бныя (неадуш.)
хі́бных (адуш.)
Т. хі́бным хі́бнай
хі́бнаю		 хі́бным хі́бнымі
М. хі́бным хі́бнай хі́бным хі́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хі́бны

1. отрица́тельный;

х. бок спра́вы — отрица́тельная сторона́ де́ла;

2. оши́бочный;

х. крок — оши́бочный шаг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хі́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Адмоўны, нядобры. Саўка акінуў поглядам сваіх мыслей увесь складаны комплекс той ролі, на якую падбіваў яго Бруй, з усімі яе выгодамі і хібнымі бакамі. Колас.

2. Памылковы, няправільны. Хібны крок, брак, недасеў, зрыў, безгаспадарчасць і абязлічка — гэта ўсё роўна, што без барацьбы ворагу здаць пазіцыі... Дудар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памылковы, хібны

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)