хуліга́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хуліга́нка хуліга́нкі
Р. хуліга́нкі хуліга́нак
Д. хуліга́нцы хуліга́нкам
В. хуліга́нку хуліга́нак
Т. хуліга́нкай
хуліга́нкаю		 хуліга́нкамі
М. хуліга́нцы хуліга́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хуліга́нка ж. хулига́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хуліга́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да хуліган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хуліга́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто груба парушае грамадскі парадак, займаецца хуліганствам.

|| ж. хуліга́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. хуліга́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хулига́нка хуліга́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)