хрэ́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і хроснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрэ́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хрэ́снік хрэ́снікі
Р. хрэ́сніка хрэ́снікаў
Д. хрэ́сніку хрэ́снікам
В. хрэ́сніка хрэ́снікаў
Т. хрэ́снікам хрэ́снікамі
М. хрэ́сніку хрэ́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хрэ́снік м., см. хро́снік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрэ́снік, ‑а, м.

Уст. Тое, што і хроснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрэ́сніца, ‑ы, ж.

Уст. Жан. да хрэснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кре́стник хро́снік, -ка м., хрэ́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)