Хрысто́ў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. Хрысто́ў Хрысто́ва Хрысто́ва Хрысто́вы
Р. Хрысто́вага Хрысто́вай
Хрысто́вае		 Хрысто́вага Хрысто́вых
Д. Хрысто́ваму Хрысто́вай Хрысто́ваму Хрысто́вым
В. Хрысто́ў (неадуш.)
Хрысто́вага (адуш.)		 Хрысто́ву Хрысто́ва Хрысто́вы (неадуш.)
Хрысто́вых (адуш.)
Т. Хрысто́вым Хрысто́вай
Хрысто́ваю		 Хрысто́вым Хрысто́вымі
М. Хрысто́вым Хрысто́вай Хрысто́вым Хрысто́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Крыжо́ўнік ’агрэст’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. крижовник, рус. крыжовник ’тс’. Паводле Фасмера (2, 388), калька з ням. Krisdohre («Хрыстоў цёрн») у польск. krzyzownik, адкуль усходнеславянскія назвы. Вельмі праблематычна. Параўн. Слаўскі, 3, 261–262.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)