хры́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. хры́пка
Р. хры́пкі
Д. хры́пцы
В. хры́пку
Т. хры́пкай
хры́пкаю
М. хры́пцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хры́пка ж., разг. хрипота́, хрипотца́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хры́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Разм.

1. Хрыпата.

2. Хвароба, якая суправаджаецца хрыпамі. Захар хварэў на хрыпку. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрипота́ хрыпата́, -ты́ ж.; хры́пка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)