хрыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

Хрыпла гаварыць, пакутаваць ад хрыпаты.

|| наз. хрыпа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрыпа́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. хрыпа́ю хрыпа́ем
2-я ас. хрыпа́еш хрыпа́еце
3-я ас. хрыпа́е хрыпа́юць
Прошлы час
м. хрыпа́ў хрыпа́лі
ж. хрыпа́ла
н. хрыпа́ла
Загадны лад
2-я ас. хрыпа́й хрыпа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час хрыпа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хрыпа́ць несов., разг. страда́ть хрипото́й; говори́ть охри́пшим го́лосом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Пакутаваць ад хрыпаты, гаварыць хрыпла. [Тамаш:] — Хрыпаю і баліць ва мне ўсё. Косці ломіць. У галаве кружыць. Чорны. // Утвараць хрып. Совы пад стрэхамі папазаводзіліся — хрыпаюць, як пачвары. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)