хрыбто́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хрыбто́вы хрыбто́вая хрыбто́вае хрыбто́выя
Р. хрыбто́вага хрыбто́вай
хрыбто́вае		 хрыбто́вага хрыбто́вых
Д. хрыбто́ваму хрыбто́вай хрыбто́ваму хрыбто́вым
В. хрыбто́вы (неадуш.)
хрыбто́вага (адуш.)		 хрыбто́вую хрыбто́вае хрыбто́выя (неадуш.)
хрыбто́вых (адуш.)
Т. хрыбто́вым хрыбто́вай
хрыбто́ваю		 хрыбто́вым хрыбто́вымі
М. хрыбто́вым хрыбто́вай хрыбто́вым хрыбто́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хрыбто́вы в разн. знач. хребто́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрыбто́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да хрыбта (у 1, 2 знач.). Хрыбтовыя пазванкі.

2. Які знаходзіцца на хрыбце, на спіне ў жывёл. Хрыбтовае шчацінне. Хрыбтовая частка тушы.

3. Які мае адносіны да хрыбта (у 4 знач.). Хрыбтовыя перавалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрыбе́т, -бта́, М -бце́, мн. -бты́, -бто́ў, м.

1. Пазваночнік чалавека або жывёлы.

2. Спіна (разм.).

3. перан. Верхні край чаго-н.

Х. хвалі.

4. Рад гор, якія працягнуліся ў адным напрамку; горны ланцуг.

Горны х.

|| прым. хрыбто́вы, -ая, -ае і хрыбе́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хребто́вый в разн. знач. хрыбто́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)