храстко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. храстко́вы храстко́вая храстко́вае храстко́выя
Р. храстко́вага храстко́вай
храстко́вае		 храстко́вага храстко́вых
Д. храстко́ваму храстко́вай храстко́ваму храстко́вым
В. храстко́вы (неадуш.)
храстко́вага (адуш.)		 храстко́вую храстко́вае храстко́выя (неадуш.)
храстко́вых (адуш.)
Т. храстко́вым храстко́вай
храстко́ваю		 храстко́вым храстко́вымі
М. храстко́вым храстко́вай храстко́вым храстко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

храстко́вы анат. хрящево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

храстко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да храстка, з’яўляецца храстком. Храстковая клетка. Храстковая тканка. // Які складаецца з храсткоў. Храстковы пазваночнік.

2. Які мае шкілет з храстка. Храстковыя рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храсто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Гнуткая і шчыльная злучальная тканка арганізма пазваночных жывёл і чалавека, якая ўтварае некаторыя часткі шкілета і дыхальных шляхоў.

|| прым. храстко́вы, -ая, -ае.

Храстковыя рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрящево́й​I храстко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазвано́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

Асобная косць (або храсток) пазваночніка.

Шыйныя пазванкі.

|| прым. пазвано́чны, -ая, -ае.

Пазваночныя жывёлы (вышэйшыя жывёлы, якія маюць касцявы або храстковы шкілет).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)