храпаві́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
храпаві́к |
храпавікі́ |
| Р. |
храпавіка́ |
храпавіко́ў |
| Д. |
храпавіку́ |
храпавіка́м |
| В. |
храпаві́к |
храпавікі́ |
| Т. |
храпавіко́м |
храпавіка́мі |
| М. |
храпавіку́ |
храпавіка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
храпаві́к, -ка́ м., тех. храпови́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
храпаві́к, ‑а, м.
Спец. Зубчасты механізм, які перадае вярчэнне толькі ў адным кірунку; храпавы механізм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
храпови́к мех. храпаві́к, -ка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)