храно́лаг
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
храно́лаг |
храно́лагі |
| Р. |
храно́лага |
храно́лагаў |
| Д. |
храно́лагу |
храно́лагам |
| В. |
храно́лага |
храно́лагаў |
| Т. |
храно́лагам |
храно́лагамі |
| М. |
храно́лагу |
храно́лагах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
храно́лаг, ‑а, м.
Спецыяліст па храналагізацыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хроно́лог храно́лаг, -га м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)