храмі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. храмі́т
Р. храмі́ту
Д. храмі́ту
В. храмі́т
Т. храмі́там
М. храмі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

храмі́т, -ту м., мин. хроми́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

храмі́т, ‑у, М ‑міце, м.

Мінерал цёмнага колеру, які ўтрымлівае ў сабе хром і жалеза; хромісты жалязняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хроми́т мин. храмі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

храмі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да храміту, які ўтрымлівае ў сабе храміт. Храмітавыя руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)