храматы́чны, ‑ая, ‑ае.

1. У фізіцы — заснаваны на з’явах храматызму, звязаны з храматызмам (у 1 знач.). Храматычная аберацыя.

2. У музыцы — які атрымаўся ў выніку храматызму, заснаваны на храматызме (у 2 знач.). Храматычная гама. // Здольны перадаць паўтоны. Храматычныя гармонікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храматы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. храматы́чны храматы́чная храматы́чнае храматы́чныя
Р. храматы́чнага храматы́чнай
храматы́чнае		 храматы́чнага храматы́чных
Д. храматы́чнаму храматы́чнай храматы́чнаму храматы́чным
В. храматы́чны (неадуш.)
храматы́чнага (адуш.)		 храматы́чную храматы́чнае храматы́чныя (неадуш.)
храматы́чных (адуш.)
Т. храматы́чным храматы́чнай
храматы́чнаю		 храматы́чным храматы́чнымі
М. храматы́чным храматы́чнай храматы́чным храматы́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абера́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Скажэнне або недастатковая выразнасць паказанняў аптычных прылад. Сферычная аберацыя. Храматычная аберацыя.

2. Уяўнае адхіленне нябесных свяціл ад іх сапраўднага месца знаходжання, якое выклікаецца рухам Зямлі вакол Сонца.

3. Адхіленне ад нармальнай будовы арганізма, якое часта выражаецца толькі у інакшай афарбоўцы або велічыні.

4. перан. Памылка, адхіленне ад ісціны.

[Ад лац. aberratio — адхіленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)