хо́хма, -ы, ж. (разм.).

Дасціпны, вясёлы жарт, учынак і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хо́хма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хо́хма хо́хмы
Р. хо́хмы хо́хмаў
Д. хо́хме хо́хмам
В. хо́хму хо́хмы
Т. хо́хмай
хо́хмаю		 хо́хмамі
М. хо́хме хо́хмах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хо́хма ж., разг. хо́хма; шу́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хо́хма, ‑ы, ж.

Разм. Дасціпны, вясёлы жарт, учынак і пад. Алег намагаўся развесяліць.. [Галю], у аўтобусе ўспамінаў Мішавы «хохмы», не зважаючы на людзей. Ярашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)