хо́рдавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хо́рдавы хо́рдавая хо́рдавае хо́рдавыя
Р. хо́рдавага хо́рдавай
хо́рдавае		 хо́рдавага хо́рдавых
Д. хо́рдаваму хо́рдавай хо́рдаваму хо́рдавым
В. хо́рдавы (неадуш.)
хо́рдавага (адуш.)		 хо́рдавую хо́рдавае хо́рдавыя (неадуш.)
хо́рдавых (адуш.)
Т. хо́рдавым хо́рдавай
хо́рдаваю		 хо́рдавым хо́рдавымі
М. хо́рдавым хо́рдавай хо́рдавым хо́рдавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хо́рдавы биол. хо́рдовый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хо́рдавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да хорды (у 2 знач.). Хордавы храсток.

2. у знач. наз. хо́рдавыя, ‑ых. Вышэйшы тып жывёл, якія маюць хорду на якой‑н. стадыі развіцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хо́рда², -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, хорд і -аў, ж. (спец.).

Спінная струна: першасная шкілетная вось у некаторых жывёл і зародка чалавека.

|| прым. хо́рдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хо́рдовый биол. хо́рдавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)