ходо́к

1. в разн. знач. хадо́к, -дака́ м.;

2. горн. хадні́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хадні́к, -ка́ м., горн. ходо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хадо́к, -дака́ м., в разн. знач. ходо́к;

до́бры х. — хоро́ший ходо́к;

хадакі́ ад сяля́н — ходоки́ от крестья́н;

◊ не х. — (куды) не ходо́к (куда)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Відок 1 ’віднае месца, відовішча’; ’адкрытае, высокае месца’ (Бел.-польск. ізал.), ст.-бел. видокъ ’відовішча, агляд’ (з XVIII ст.) запазычана з польск. widok ’тс’ (Булыка, Запазыч., 62).

Відок 2 ’чалавек, які добра бачыць’ утворана ад відзець (< видети) і суф. ‑ок (паводле тыпу ходо́к). Такім жа чынам можна тлумачыць паходжанне польск. widok (Дарашэўскі, Podstawy, 1, 287).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)