хо́дкі, -ая, -ае.

1. Які хутка ходзіць, рухаецца, лёгкі на хаду.

Х. конь.

2. Які карыстаецца вялікім попытам (пра тавары, вырабы і пад.).

Ходкая прадукцыя.

|| наз. хо́дкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хо́дкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хо́дкі хо́дкая хо́дкае хо́дкія
Р. хо́дкага хо́дкай
хо́дкае		 хо́дкага хо́дкіх
Д. хо́дкаму хо́дкай хо́дкаму хо́дкім
В. хо́дкі (неадуш.)
хо́дкага (адуш.)		 хо́дкую хо́дкае хо́дкія (неадуш.)
хо́дкіх (адуш.)
Т. хо́дкім хо́дкай
хо́дкаю		 хо́дкім хо́дкімі
М. хо́дкім хо́дкай хо́дкім хо́дкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хо́дкі в разн. знач., разг. хо́дкий;

х. тава́р — хо́дкий това́р;

х. конь — хо́дкая ло́шадь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хо́дкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які хутка і лёгка рухаецца, лёгкі на хаду. Ходкі самазвал. Ходкі конь. □ Потым пакацілі ходкія гарматы, мінамёты. За імі — з той жа імклівасцю, але больш паважна, ракеты. Карпаў.

2. Які мае вялікі попыт (пра тавары, вырабы і пад.). [Іван:] — У нашу краму такога [пітва] не прывозяць. Не ходкае яно ў нас. Паўлаў. На базары лазовае лыка Самы ходкі лічыўся тавар. Хведаровіч. // Які часта выкарыстоўваецца. Ходкі афарызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хо́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хо́дка хо́дкі
Р. хо́дкі хо́дак
Д. хо́дцы хо́дкам
В. хо́дку хо́дкі
Т. хо́дкай
хо́дкаю		 хо́дкамі
М. хо́дцы хо́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хо́дкий в разн. знач. хо́дкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хо́дка нареч., разг. хо́дко; см. хо́дкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хо́дкасць ж., разг. хо́дкость; см. хо́дкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бестсе́лер, ‑а, м.

У шэрагу замежных краін — ходкая, выдадзеная вялікім тыражом, кніга; ходкі тавар.

[Ад англ. best — лепшы, большы і sell — прадавацца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няхо́дкі, ‑ая, ‑ае.

Які не мае попыту (пра тавар). [Загадчык:] — Талент прадаўца ў тым і заключаецца, каб умела і хутка збыць ходкі і няходкі тавар. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)