хмяльні́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хмяльні́цкі |
хмяльні́цкая |
хмяльні́цкае |
хмяльні́цкія |
| Р. |
хмяльні́цкага |
хмяльні́цкай
хмяльні́цкае |
хмяльні́цкага |
хмяльні́цкіх |
| Д. |
хмяльні́цкаму |
хмяльні́цкай |
хмяльні́цкаму |
хмяльні́цкім |
| В. |
хмяльні́цкі (неадуш.)
хмяльні́цкага (адуш.) |
хмяльні́цкую |
хмяльні́цкае |
хмяльні́цкія (неадуш.)
хмяльні́цкіх (адуш.) |
| Т. |
хмяльні́цкім |
хмяльні́цкай
хмяльні́цкаю |
хмяльні́цкім |
хмяльні́цкімі |
| М. |
хмяльні́цкім |
хмяльні́цкай |
хмяльні́цкім |
хмяльні́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хмельни́цкий хмяльні́цкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Хмельни́цкий г. Хмяльні́цкі, -кага м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
булава́, ‑ы; мн. булавы, ‑лаў; ж.
1. Гіст. Дубінка з патаўшчэннем на канцы ў выглядзе шара або васьмігранніка, якая служыла даўней зброяй; паліца. [Мікола:] — Гэта, брат, тая самая булава, з якой яшчэ асілак Машэка ваяваў з панамі. Брыль.
2. Гіст. Кароткая палка з шарападобным патаўшчэннем на канцы, якая ў казакоў, на Украіне і ў Польшчы служыла знакам вярхоўнай улады. Гетманская булава. □ І сказаў Багдан Хмяльніцкі, Узмахнуўшы булавой: — Слава рускаму народу, Шлях наш з роднаю Масквой. Астрэйка.
3. Гімнастычная прылада, якая мае выгляд бутэлькі з патаўшчэннем на вузкім канцы.
4. перан. Лаянк. Пра някемлівага, неразумнага чалавека. [Сымон:] — Малады Жук — булава, ды стары хадовы чалавек, з ім без суда не абыдзешся. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)