Verbum

анлайнавы слоўнік

хму́рна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
хму́рна	хмурне́й	-

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хму́рна нареч.

1. па́смурно, о́блачно, су́мрачно;

2. перен. мра́чно, угрю́мо, хму́ро, су́мрачно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хму́рна,

1. Прысл. да хмурны.

2. безас. у знач. вык. Пра наяўнасць хмар; воблачна. Было хмурна, дзьмуў халодны вецер. Колас. Было хмурна: ні месяца, ні зоркі. Калюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угрю́мо нареч. пану́ра, хму́рна, пахму́рна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хму́ро нареч., безл., в знач. сказ. хму́рна, пахму́рна; пану́ра;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мра́чно нареч.

1. змро́чна; цёмна; хму́рна; пахму́рна;

2. пану́ра; см. мра́чный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́смурно нареч., безл., в знач. сказ. пахму́рна, хму́рна, хма́рна; см. па́смурный¹;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мле́чаво ’хмурна’ (івац., Нар. сл.). Да польск. mlecz ’малочны сок’. Названа паводле бялявага колеру хмар. Параўн. таксама з гэтым коранем польск. pamłoka ’імгла’, ’дажджавая хмара’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сі́вер, ‑у, м.

Разм. Халодны паўночны пранізлівы вецер. Хмурна. Золка. Вецер-сівер Да касцей праймае. Колас. Толькі першыя замаразкі ды калючы паўночны сівер сведчылі аб набліжэння недалёкай зімы. Якімовіч. Вільготны сівер балюча біў у твар рэдкімі шрацінамі граду. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мірусце́ць ’імжэць’ (ТС). З морась ’імжа’ (гл.) з устаўным ‑г‑ (гл. Карскі, 1, 360). Магчыма, аналагічным будзе рус. ярасл. мо́рость, мо́рост ’шэрань, іней’, мо́росно ’хмурна, туманна’. Аб пераходзе о > і гл. Карскі, 1, 159–160.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)