Хмеліно́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Хмеліно́ |
| Р. |
Хмеліна́ |
| Д. |
Хмеліну́ |
| В. |
Хмеліно́ |
| Т. |
Хмеліно́м |
| М. |
Хмеліне́ |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
*Мелі́нне, пруж. мілі́нне ’сцяблы і лісце агуркоў’ (ДАБМ, к. 279). Узыходзіць да *хмелінне, якое з хмель ’расліна Humulus lupulus L.’ (гл.). Параўн. стол. хмеліно ’сцяблы і лісце агуркоў’ (ДАБМ, там жа). Аб адпадзенні пачатковага х‑ гл. Карскі, 1, 377. Параўн. тое ж у балг. гаворках (мел ’хмель’ — БЕР, 3, 725).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)