хлю́пать несов., разг. хлю́паць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плюхце́ць несов., разг. хлю́пать, плеска́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлю́паць несов., разг.

1. (производить хлюпающие звуки) хлю́пать;

2. (идти по грязи) хлю́пать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захлю́паць сов., разг.

1. (начать хлюпать) захлю́пать;

2. забры́згать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́кліп (прысл.) ’вярхом, без сядла’ (Нас.). Запазычанне з польск. oklep, na oklep ’тс’, якое ў сваю чаргу да klepać ’удараць, хлопаць’ (Брукнер, 233). У семантычных адносінах параўн. рус. дыял. о́хлябь, о́хлюпя, охлю́пкой, укр. охляп ’вярхом, без сядла’, якія належаць да хлюпать, хлябать ’стукаць, хлопаць’ і сведчаць супраць версіі Карскага (Белорусы, 130) аб сувязі з літ. klypstù, klỹpti ’у час хадзьбы згінаць ногі крыва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)