хлара́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
хлара́тар |
хлара́тары |
| Р. |
хлара́тара |
хлара́тараў |
| Д. |
хлара́тару |
хлара́тарам |
| В. |
хлара́тар |
хлара́тары |
| Т. |
хлара́тарам |
хлара́тарамі |
| М. |
хлара́тары |
хлара́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хлара́тар м., спец. хлора́тор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хлара́тар, ‑а, м.
Апарат для хларавання вады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлора́тор спец. хлара́тар, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)