хлапчо́, -ча́ці, Т -чо́м, н. (разм.).

Хлапец, хлопчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлапчо́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз.
Н. хлапчо́
Р. хлапча́ці
Д. хлапча́ці
В. хлапчо́
Т. хлапчо́м
М. хлапча́ці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хлапчо́ ср., разг., см. хлапчаня́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлапчо́, ‑чаці, н.

Разм. Хлапец, хлопчык. «Які ж ты мужчына, — з горкай тугою падумала Ксеня. — Ты зусім яшчэ хлапчо». Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)