хла́м
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
хла́м |
| Р. |
хла́му |
| Д. |
хла́му |
| В. |
хла́м |
| Т. |
хла́мам |
| М. |
хла́ме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хлам, -у, м., зб.
Непатрэбныя старыя рэчы.
Выкінуць х. з хаты.
|| прым. хла́мны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хлам хлам, род. хла́му м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хлам, род. хла́му м. хлам, ру́хлядь ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хлам, ‑у, м., зб.
Непатрэбныя старыя рэчы. На базары мне добра былі вядомы сцежкі да будак, дзе на століках, сярод рознай старызны і хламу, ляжалі і перакупленыя ў некага кнігі. Скрыган. Толькі [дзед Іван] паспеў замаскіраваць патайнік розным хламам і вярнуцца ў хату, як уварваліся фашысты. Зуб. // перан. Разм. Што‑н. нікчэмнае, агіднае. — Хлопцы, хлам — з дарогі! Я еду... — Чаркашын аж дрыжаў, як перагрэты матор у машыне. На хату выбеглі Вярбіцкі ў цюбецеечцы і Калясень, узялі Акцызніка за рукі, за ногі і павалаклі да дзвярэй — на вуліцу. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ру́хлядь ж., собир., разг. стары́зна, -ны ж.; (хлам) хлам, род. хла́му м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хлам’ё, ‑я, н., зб.
Разм. Тое, што і хлам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жале́ззе ср., собир. желе́зный хлам, лом м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дрэнь, -і, ж. (разм.).
1. зб. Розныя непрыгодныя рэчы, хлам.
Поўныя кішэні ўсякай дрэні.
2. Што-н. нядобрае, непрыемнае.
Усю ноч нейкая д. снілася.
3. у знач. вык. Пра каго-, што-н. кепскае, нікчэмнае.
Надвор’е — д.
Токар з яго — д.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шу́шера ж.
1. собир., уст. (хлам) шу́шамець, -ці ж., хлам, род. хла́му м.;
2. (ничтожные люди, сброд) прост., бран. шу́шамець, -ці ж.; зброд, род. збро́ду м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)