хеўсу́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хеўсу́рка хеўсу́ркі
Р. хеўсу́ркі хеўсу́рак
Д. хеўсу́рцы хеўсу́ркам
В. хеўсу́рку хеўсу́рак
Т. хеўсу́ркай
хеўсу́ркаю		 хеўсу́ркамі
М. хеўсу́рцы хеўсу́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хеўсу́рка ж. хевсу́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хеўсу́рка,

гл. хеўсуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хевсу́рка хеўсу́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хеўсу́ры, ‑аў; адз. хеўсур, ‑а, м.; хеўсурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. хеўсуркі, ‑рак; ж.

Этнаграфічная група грузін (горцаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)