хеўсу́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хеўсу́р хеўсу́ры
Р. хеўсу́ра хеўсу́раў
Д. хеўсу́ру хеўсу́рам
В. хеўсу́ра хеўсу́раў
Т. хеўсу́рам хеўсу́рамі
М. хеўсу́ру хеўсу́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хеўсу́р м. хевсу́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хеўсу́р,

гл. хеўсуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хевсу́р хеўсу́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хеўсу́ры, ‑аў; адз. хеўсур, ‑а, м.; хеўсурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. хеўсуркі, ‑рак; ж.

Этнаграфічная група грузін (горцаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)