хваці́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
хвачу́ |
хва́цім |
| 2-я ас. |
хва́ціш |
хва́ціце |
| 3-я ас. |
хва́ціць |
хва́цяць |
| Прошлы час |
| м. |
хваці́ў |
хваці́лі |
| ж. |
хваці́ла |
| н. |
хваці́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
хваці́ |
хваці́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
хваці́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хваці́ць сов., см. хапі́ць 1, 2, 5
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хваці́ць, хвачу, хваціш, хваціць; зак., каго-што, чаго і без дап.
Разм. Тое, што і хапіць (у 1–8 знач.). І як там будзе з той зямлёю? Не хваціш голаю рукою, — Няпэўна ўсё і невядома. Колас. [Жаночы голас:] — Нясечанае бульбы [карова] хваціла і кашляе. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хвата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што (разм.).
Тое, што і хапа́ць (у 1—4 знач.).
|| аднакр. хватану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
|| зак. хваці́ць, хвачу́, хва́ціш, хва́ціць.
|| наз. хвата́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перахваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак.
Тое, што і перахапіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адхваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак., што.
Тое, што і адхапіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падхваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак., каго-што.
Тое, што і падхапіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прахваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак.
Тое, што і прахапіць. Прахваціла ветрам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абхваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак., каго-што.
Тое, што і абхапіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́хват ’чапяла’ (Сцяшк.). Рус. дыял. смал. вы́хватень ’тс’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выхваціць (гл. хваціць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)