хвата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што (разм.).

Тое, што і хапа́ць (у 1—4 знач.).

|| аднакр. хватану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| зак. хваці́ць, хвачу́, хва́ціш, хва́ціць.

|| наз. хвата́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хвата́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. хвата́ю хвата́ем
2-я ас. хвата́еш хвата́еце
3-я ас. хвата́е хвата́юць
Прошлы час
м. хвата́ў хвата́лі
ж. хвата́ла
н. хвата́ла
Загадны лад
2-я ас. хвата́й хвата́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час хвата́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хвата́ць несов., см. хапа́ць 1, 4, 5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хвата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Разм. Тое, што і хапаць (у 1–4 знач.). Устаў ледзь свет, хватаю вуду, Бягу на бераг Тартака. Смагаровіч. Больш сотні здаровых галасоў.. гучна хваталі вясёлы прыпеў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хватану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм. Аднакр. да хватаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ца́пать несов., разг.

1. (царапать) ца́паць; дра́паць, драць;

2. (хватать) ца́паць, хапа́ць, хвата́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хваць, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. хватаць — хваціць. [Ціт:] — Ну, і заехаў я яму ў пысу за балбатню... Тут і счапіліся. Наваліліся, тузаемся. Дык ён, Ігнат гэты, хваць зубамі... за самую, гэта, макаўку... Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пахватное ’дэфіцыт’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Да пахвата́ць ’пахапаць’ < хватаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́схап у выразе: на росхап ’нарасхват’ (ТС). Да раз‑/рос‑ і хапа́ць ’хватаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Сырахватам, сырохва́том (спячы) ’са свежага, непадышоўшага цеста’ (ТС). Прыслоўе ад сыры і хватаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)