хват, -а, М хва́це, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Бойкі, спрытны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хва́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хва́т хва́ты
Р. хва́та хва́таў
Д. хва́ту хва́там
В. хва́та хва́таў
Т. хва́там хва́тамі
М. хва́це хва́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хват м., разг. хват; у́харь;

◊ х.-ба́ба — бой-ба́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хват​II (схватывание, хватка) спорт. хват, род. хва́та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хват​I разг. зух, род. зу́ха м., хват, род. хва́та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хват, ‑а, М хваце, м.

Разм. Бойкі, спрытны чалавек. Пшэбора — дзеяч з пастарунка, Не проста дзеяч — хват і зух. Колас. [Валейбалісты] лёгка і прыгожа перакідвалі адзін другому мяч, а ўсім сваім выглядам быццам крычалі: вось якія мы хваты, толькі паглядзіце на нас! Карпюк.

•••

Хват-баба гл. баба ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зух, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Хват, бойкі, удалы, малайцаваты чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зух м., разг. жох, у́харь, хват

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Крут ’хват, маладзец’ (Нас.), ’круцель’ (ТС). Гл. круты 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лиха́ч

1. ліха́ч, -ча́ м.;

2. (удалец) фольк. зух, род. зу́ха м.; (хват) хват, род. хва́та м.;

шофёр-лиха́ч шафёр-ліха́ч;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)