хва́лены
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хва́лены |
хва́леная |
хва́ленае |
хва́леныя |
| Р. |
хва́ленага |
хва́ленай хва́ленае |
хва́ленага |
хва́леных |
| Д. |
хва́ленаму |
хва́ленай |
хва́ленаму |
хва́леным |
| В. |
хва́лены (неадуш.) хва́ленага (адуш.) |
хва́леную |
хва́ленае |
хва́леныя (неадуш.) хва́леных (адуш.) |
| Т. |
хва́леным |
хва́ленай хва́ленаю |
хва́леным |
хва́ленымі |
| М. |
хва́леным |
хва́ленай |
хва́леным |
хва́леных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хва́лены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хва́лены |
хва́леная |
хва́ленае |
хва́леныя |
| Р. |
хва́ленага |
хва́ленай хва́ленае |
хва́ленага |
хва́леных |
| Д. |
хва́ленаму |
хва́ленай |
хва́ленаму |
хва́леным |
| В. |
хва́лены (неадуш.) хва́ленага (адуш.) |
хва́леную |
хва́ленае |
хва́леныя (неадуш.) хва́леных (адуш.) |
| Т. |
хва́леным |
хва́ленай хва́ленаю |
хва́леным |
хва́ленымі |
| М. |
хва́леным |
хва́ленай |
хва́леным |
хва́леных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хва́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хва́лены |
хва́леная |
хва́ленае |
хва́леныя |
| Р. |
хва́ленага |
хва́ленай хва́ленае |
хва́ленага |
хва́леных |
| Д. |
хва́ленаму |
хва́ленай |
хва́ленаму |
хва́леным |
| В. |
хва́лены (неадуш.) хва́ленага (адуш.) |
хва́леную |
хва́ленае |
хва́леныя (неадуш.) хва́леных (адуш.) |
| Т. |
хва́леным |
хва́ленай хва́ленаю |
хва́леным |
хва́ленымі |
| М. |
хва́леным |
хва́ленай |
хва́леным |
хва́леных |
Кароткая форма: хва́лена.
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хва́лены
1. прич. хва́ленный;
2. прил., ирон. хвалёный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хва́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад хваліць.
2. у знач. прым. Які атрымаў высокую ацэнку; расхвалены. Забуду многіх музыкантаў хваленых, Але й прад смерцю прыгадаю зноў — Далёка ў полі, на пагорках варненскіх, Язычніцкія скрыпкі цвыркуноў. Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хвалі́ць, хвалю́, хва́ліш, хва́ліць; хва́лены; незак., каго-што.
Выказваць адабрэнне, пахвалу каму-, чаму-н. за што-н.
Х. вучня за выдатныя поспехі.
|| зак. пахвалі́ць, пахвалю́, пахва́ліш, пахва́ліць; пахва́лены.
|| наз. хвале́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)