хаўру́сніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хаўру́сніцкі |
хаўру́сніцкая |
хаўру́сніцкае |
хаўру́сніцкія |
| Р. |
хаўру́сніцкага |
хаўру́сніцкай
хаўру́сніцкае |
хаўру́сніцкага |
хаўру́сніцкіх |
| Д. |
хаўру́сніцкаму |
хаўру́сніцкай |
хаўру́сніцкаму |
хаўру́сніцкім |
| В. |
хаўру́сніцкі (неадуш.)
хаўру́сніцкага (адуш.) |
хаўру́сніцкую |
хаўру́сніцкае |
хаўру́сніцкія (неадуш.)
хаўру́сніцкіх (адуш.) |
| Т. |
хаўру́сніцкім |
хаўру́сніцкай
хаўру́сніцкаю |
хаўру́сніцкім |
хаўру́сніцкімі |
| М. |
хаўру́сніцкім |
хаўру́сніцкай |
хаўру́сніцкім |
хаўру́сніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хаўру́сніцкі разг. о́бщий, совме́стный; арте́льный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хаўру́сніцкі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Агульны, сумесны. Хаўрусніцкая работа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хаўру́снік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).
Саўдзельнік у якой-н. справе, у хаўрусе.
|| ж. хаўру́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. хаўру́сніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
соо́бщнический саўдзе́льніцкі, супо́льніцкі; уст. хаўру́сніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)