хаўлу́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
хаўлу́к |
хаўлукі́ |
| Р. |
хаўлука́ |
хаўлуко́ў |
| Д. |
хаўлуку́ |
хаўлука́м |
| В. |
хаўлу́к |
хаўлукі́ |
| Т. |
хаўлуко́м |
хаўлука́мі |
| М. |
хаўлуку́ |
хаўлука́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хаўлу́к, -ка́ м., обл. (шерсти, ваты и т.п.) клок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хаўлу́к, ‑а, м.
Разм. Касмыль шэрсці, ваты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)