хахла́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хахла́ч хахлачы́
Р. хахлача́ хахлачо́ў
Д. хахлачу́ хахлача́м
В. хахлача́ хахлачо́ў
Т. хахлачо́м хахлача́мі
М. хахлачы́ хахлача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хахла́ч, -ча́ м., зоол. хохла́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хахла́ч, ‑а, м.

Млекакормячая жывёліна сямейства цюленевых; самцы гэтых жывёлін маюць падскурны мяшок на галаве, які пры ўзбуджэнні раздзімаецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хохла́ч

1. (с хохлом) разг. чуба́ты;

2. зоол. хахла́ч, -ча́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)