харчы́, ед. харч м. съестны́е припа́сы, продово́льствие ср., харчи́;

◊ на ~ча́х свято́га Анто́нія — на пи́ще свято́го Анто́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ха́рч

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ха́рч харчы́
Р. ха́рчу харчо́ў
Д. ха́рчу харча́м
В. ха́рч харчы́
Т. ха́рчам харча́мі
М. ха́рчы харча́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́верцець, -рчу, -рціш, -рціць; -рці; -рчаны; зак., што (разм.).

Разгарнуўшы, раскруціўшы, выняць.

В. харчы з хустачкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздабы́ць, -бу́ду, -бу́дзеш, -бу́дзе; раздабы́ў, -была́, -ло́; -бу́дзь; -бы́ты; зак., каго-што (разм.).

Здабыць, дастаць з цяжкасцямі.

Р. зброю.

Р. харчы.

|| незак. раздабыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

съестно́й харчо́вы;

съестны́е припа́сы харчы́, харчо́выя праду́кты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тухлі́на, ‑ы, ж.

Разм. Непрыемны пах ад пратухлых, сапсаваных прадуктаў. Пахне тухлінай. // Пратухлыя, сапсаваныя прадукты, харчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вікт ’ежа, харчы’ (Гарб.), ст.-бел. виктъ ’харчы’ (1664 г.). Укр. вікт, польск. wikt, wicht ’тс’. Запазычана з польск. wikt < лац. victus ’харчаванне, ежа’ (Булыка, Запазыч., 63).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Іда́, ’яда, харчы, страва’ (Бяльк.), укр. іда́ (Грынч.). Гл. яда.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

харчи́ мн. (ед. харч м.) разг. харчы́, -чо́ў, ед. харч, род. ха́рчу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ *Піжа, ст.-бел. пижа ’правіянт, прадукты харчавання’ (XVII ст.) са ст.-польск. spiża ’ежа, харчы’ (1530 г.), якое з ням. Speise < с.-в.-ням. spisę, ст.-в.-ням. spisa < с.-лац. spensa, spės а ’харчы, якія выдаваліся ў войску’ < лац. ехpensa (ресипіа) ’выдаткі’ < expendere ’ўзважваць, выплачваць’ (Васэрцыер, 217).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)